Kodeks mistrza tatuażu

Zwracając się do salonu tatuażu o usługę, każda osoba liczy na sumienność i profesjonalizm specjalisty.


Jednak to nie wszystkie cechy, które musi posiadać tatuażysta. Nadal istnieje tak zwany kodeks mistrza, niepisany, niewypowiedziany, ale przestrzegany przez wszystkich, którzy angażują się w ten rodzaj działalności bez przerwy.

Pierwszą i najważniejszą zasadą, której przestrzega tatuażysta, jest obowiązkowe informowanie klienta:

• Osobliwościach tatuowania;
• Ryzyku i możliwych konsekwencjach;
• Technice wykonywania rysunku na ciele.

Dopiero po zapoznaniu się z wszystkimi niuansami użytkownik może bezpośrednio negocjować świadczenie usługi. Im więcej szczegółów pozna klient, tym bardziej świadoma będzie jego decyzja. I to jest główne zadanie tatuażysty — doprowadzić osobę, która chce wypełnić tatuaż, do przemyślanego wyboru.

Kiedy gość salonu zostaje „ostrzeżony i zaznajomiony”, odpowiedzialność za wybór i wykonanie tatuażu spoczywa na dwóch stronach – kliencie i specjaliście. Dlatego podczas konsultacji powstaje dialog, który pozwala wybrać optymalne rozwiązanie artystyczne.

Ważne: Jeśli mistrz od pierwszego spotkania całkowicie zgadza się z którymkolwiek z twoich życzeń, twierdząc, że jest to „twój wybór”, staje się jasne, że specjalista nie jest zainteresowany doskonałym wynikiem, całkowicie zrzeka się odpowiedzialności i przenosi ją na ciebie. Zastanów się, zanim zaufasz takiemu tatuażystowi modyfikującemu twoje ciało.

Profesjonaliści nie zalecają wybierania wzoru, jak i robienia tatuażu w ogóle, kierując się spontanicznym zapałem. Jeśli jest nawet niewielka ilość wątpliwości, lepiej odłożyć projekt na jakiś czas, aby przemyśleć impuls. Jeśli za tydzień lub dwa pragnienie nie ustąpi, możesz zapisać się na sesję.

Moda na tatuaż artystyczny doprowadziła do tego, że ogromna liczba szkiców pojawiła się w Internecie.

Wielu potencjalnych klientów salonu drukuje je i przychodzi do mistrza z prośbą o wypełnienie "tego konkretnego rysunku". Żaden profesjonalista nie podejmie się wykonania obrazu ciała według cudzego szkicu.

Wynika to z kilku powodów.

• Po pierwsze, każdy rysunek ma własnego autora, więc użycie takiego szkicu jest w rzeczywistości kradzieżą.
• Po drugie, doświadczeni mistrzowie nie kopiują tatuaży, ponieważ starają się unikać powtórzeń w swojej pracy.
• Nawet własny szkic specjalista dopracowuje dla każdego klienta, a katalogi służą klientom jedynie jako punkty odniesienia w stylach, kierunkach, możliwościach tego rodzaju sztuki.

Większość rzemieślników ze względów etycznych odmawia wykonania tatuaży zawierających:nazistowską symbolikę.

• Elementy okrucieństwa, rasizmu;
• Mistyczne, szatańskie znaki;
• Motywy religijne (krucyfiksy, obrazy święte);
• Szczegóły, które pod względem energii niosą destrukcyjny początek.

Wynika to z osobistych zasad moralnych, a także z faktu, że tatuażyści wierzą, że rysunek ciała w przyszłości odciska piętno na losie nosiciela. Na przykład żaden specjalista nie zrobi hieroglifu oznaczającego „zło” lub „śmierć”.

Również staranni mistrzowie nie robią tatuaży, jeśli szczegóły lub kolor nie pasują do siebie. W takim przypadku specjalista może zaproponować własne rozwiązanie lub zmodyfikowaną wersję rysunku.

Profesjonalny tatuażysta nigdy nie wykona pracy dla dziecka.

Nawet jeśli jego rodzice są obecni. Nastolatki od 15 roku życia są tatuowane tylko za zgodą oficjalnego przedstawiciela. Jednocześnie szkic jest starannie wybierany. Przed nałożeniem obrazu „dziecięcego” mistrz z pewnością ostrzega klienta i towarzyszącą mu osobę, że rysunek pozostanie na skórze przez całe życie.

Doświadczeni wybitni mistrzowie odmawiają wykonywania tatuaży osobom będącym pod wpływem narkotyków lub alkoholu.

Również rysowanie na ciele nie jest wykonywane, jeśli odwiedzający ma oczywiste objawy choroby psychicznej, jest nadmiernie podekscytowany, zdenerwowany, niezrównoważony emocjonalnie.

Kolejna zasada, o której nie sposób przemilczeć.


Każdy szanujący się mistrz stara się nieustannie rozwijać, pomagać kolegom, podnosić poziom usług w specjalistycznej dziedzinie, popularyzować standardy zawodowe. Bez tego rozwój branży tatuażu po prostu nie jest możliwy.